Radzenie sobie w czasach koronawirusa

Ponieważ tak wielu rodziców jest teraz w domu z dziećmi 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu z powodu COVID-19, otrzymuję wiele desperackich próśb o pomoc, szczególnie o to, jak wybrać bitwy z dziećmi. Poniższy blog dotyczy właśnie tego problemu. Napisałem go przed tą pandemią, ale dostosowałem się, aby odzwierciedlić tę nową rzeczywistość. Mam nadzieję, że pomoże to w tym szczególnie stresującym okresie, kiedy wiele dzieci jest bardziej wymagających niż kiedykolwiek, ponieważ zmagają się z tą istotną zmianą w codziennych czynnościach.

Jeden 5-latek powiedział to najlepiej. Jego rodzice wczoraj zwrócili się o pomoc, ponieważ od czasu zamknięcia szkoły stał się totalnym tyranem. Będąc wrażliwym na temperament dzieckiem, jest bardzo zależny od rutyny. Wiedząc dokładnie, czego się spodziewać, łatwiej zarządzać światem. Dzieci podłączone w ten sposób - jak wielu z was wie! - są szczególnie mocno dotknięte przez zamykanie szkół. Aby mu pomóc, jego niesamowici rodzice stworzyli dzienny harmonogram, aby jak najwięcej odtworzyć szkołę. Ale to nigdy nie może być dokładnie takie, jak szkoła, o czym wie każdy, kto kiedykolwiek miał dzieci.

Tak więc, pomimo najlepszych starań rodziców, wciąż walczy i wie o tym. Jest tak przenikliwie dostrojony do swoich uczuć - piękna cecha bardzo wrażliwych dzieciaków. Wczoraj, gdy rodzice rozmawiali z nim o tym, jak mogliby mu pomóc lepiej sobie radzić, odpowiedział: „Problem w tym, że znam szkołę lepiej niż dom”. Co za klejnot. Ten dzieciak ma większą samoświadomość niż większość dorosłych!

Czas przestać wybierać swoje bitwy: nie toczmy wojny z naszymi dziećmi

Mama zadziornego 4-latka znalazła się niedawno na grupie na Facebooku dla rodziców „porywczych” dzieci, szukając wskazówek, jak wyznaczać limity. Przytłaczającą odpowiedzią, jaką otrzymała, było „wybierz swoje bitwy”. Oczywiście ta koncepcja nie jest dla mnie nowa, ale z jakiegoś powodu przy tej okazji dała mi do myślenia. Wydało mi się tak niefortunne, aby w ten bojowy sposób poradzić sobie z niekiedy nieustannymi i często irracjonalnymi żądaniami małych dzieci i ich nieposłuszeństwem.

Koncepcja „wybierania bitew” wprowadza rodziców w defensywny sposób myślenia - że czeka cię walka. Powoduje to zbliżanie się do tych momentów, kiedy twoje dzieci robią dokładnie to, co dyktuje im ich DNA - opowiadają się za czymś, czego chcą lub odmawiają współpracy w ograniczonym zakresie - z twoimi zadami. Ten rodzicielski stan umysłu prowadzi tylko do dokładnie tego, czego próbujesz uniknąć: do walki o władzę.

Co więcej, „wybieranie bitew” oznacza, że ​​decydujesz się poddać żądaniom lub nieposłuszeństwu swojego malucha, ponieważ dla Ciebie lub Twojego dziecka jest to o jedną za dużo bitew. W praktyce oznacza to, że ustawiasz dynamikę, w której Twoje dziecko uczy się, że jeśli naciska wystarczająco mocno, w końcu cię zmęczy i postawi na swoim. Ta poręczna strategia okazała się skuteczna i dlatego można na niej polegać w przyszłości, co tylko zwiększa zmagania o władzę. Pozostawia również większość rodziców złość i urazę do swoich dzieci za to, że popychają je do granic możliwości i zmuszają je do zapadania się, kiedy naprawdę tego nie chcą.

Nie chcesz chodzić po skorupkach jaj, żyć w strachu przed ustanowieniem granicy, którą uważasz za ważną, ponieważ boisz się napadu złości, który może nastąpić. I nie jest dobrym pomysłem poddawanie się ograniczeniom, które Twoim zdaniem są ważne i zdrowe dla Twojego dziecka - w istocie, właśnie dlatego dzieci mają rodziców! Na przykład zgodzenie się na dziesiątą prośbę o kolejny program telewizyjny, ponieważ Twoje dziecko pracuje nad ostatnim nerwem; pozwolenie dziecku spać przez dodatkowe 30 minut, aby opóźnić nieuniknioną walkę przed snem; lub dać dziecku kolejne ciastko na przekąskę, gdy już zjadło dużo słodyczy, a ty naprawdę chciałeś, żeby zamiast tego miał owoce.

Nie chodzi o wybieranie swoich bitew, ale o wybieranie granic, które uważasz za najlepsze dla swoich dzieci i wdrażanie ich spokojnie iz miłością, pomimo niezadowolenia twojego dziecka, że ​​nie zawsze idzie po jego myśli.

Nie oznacza to, że jesteś całkowicie nieelastyczny. W rzeczywistości w czasie tej pandemii konieczne będzie dostosowanie się do nowej rzeczywistości. Możesz zdecydować się na więcej czasu przed ekranem i kilka książek przed snem, ponieważ dzień jest znacznie mniej pośpieszny niż zwykle. Kluczowe jest to, że decydujesz się na ten plan. Nie robisz tego w wyniku protestów lub napadów złości Twojego dziecka. (Powiedziałeś, że czas telewizji się skończył, twoje dziecko przeżywa epicki kryzys, zmieniasz zdanie i pozwalasz na więcej telewizji). Ta dynamika prowadzi do większej, a nie mniejszej liczby napadów złości, ponieważ Twoje dziecko uczy się, że krach Co on chce.

Zastanów się więc z wyprzedzeniem, jakie będą Twoje nowe zasady, biorąc pod uwagę obecne okoliczności, a następnie trzymaj się ich. Kiedy twoje dziecko protestuje, potwierdź jego niezadowolenie z twojej zasady i idź dalej. Nie ma powodu, by się na nią złościć, że ma trudności z przekroczeniem limitu. „Tak, zezwalamy na więcej czasu przed ekranem w ciągu tygodnia, gdy szkoła jest zamknięta, a mama i tata muszą pracować. Ale nie możesz oglądać filmów przez cały dzień. Czas się skończył. Kiedy reguła się skończy, mogę pomóc Ci znaleźć coś innego do zrobienia ”. To, czego nie chcesz robić, to jaskinia, ponieważ twoje dziecko wpada w furię, a następnie złość się na nią za to, że czyni twoje życie tak stresującym.

W sytuacjach, w których Twoje dziecko wysyła proaktywną prośbę - a będzie ich wiele - wyrób sobie nawyk potwierdzania tego, a następnie daj sobie czas na przemyślenie tego przed podjęciem decyzji. „Wiem, że uwielbiasz wspólne pieczenie ciasteczek. Ja też to uwielbiam. Zastanówmy się, czy mamy dziś na to czas”. Włącz minutnik na minutę - aby pomóc dziecku czekać i upewnić się, że dobrze to przemyślisz, zanim odpowiesz. Następnie daj mu swoją odpowiedź. Zapobiega to reaktywności. Jeśli zdecydujesz, że to ćwiczenie jest możliwe, daj dziecku do zrozumienia, że ​​możesz to zrobić razem dzisiaj. Jeśli uznasz, że to nie jest dobry dzień na pieczenie, daj mu znać, że przemyślałeś jego prośbę, ale nie jest to możliwe. Najlepiej byłoby, gdybyś dał mu znać, kiedy będziesz miał czas na zrobienie tego razem w najbliższej przyszłości.

Ważne jest, aby poinformować dzieci, że zawsze będziesz traktować ich prośby poważnie. Czasami będzie to „tak”, ale innym razem może to być „nie”. Na przykład w nocy, kiedy zdecydujesz, że jest czas na kilka dodatkowych książek przed zgaszeniem świateł, upewnij się, że tak jest w przypadku tej nocy. W inne noce może to nie być możliwe.Nie spodziewaj się jednak, że to przygotowanie zapobiegnie napadowi złości w nocy, gdy powiesz „nie” dodatkowym książkom. Zachowaj spokój i kontynuuj: „Wiem, jesteś rozczarowany, że nie możemy dziś mieć dodatkowych książek. Zaczęliśmy późno przed snem, więc mamy czas tylko na dwa opowiadania”. Twoje dziecko przetrwa zdenerwowanie, co ostatecznie buduje elastyczność w dostosowywaniu się, gdy sprawy nie idą dokładnie tak, jak tego oczekuje lub chce.

Do walki potrzeba dwóch. Twoje dziecko może próbować wciągnąć Cię w walkę, ale nie musisz brać udziału w przeciąganiu liny, które nie jest dobre dla Ciebie ani dla Twoich dzieci. Pewność co do granic, które wyznaczasz, i pozostawanie w miłości podczas ich wdrażania sprawią, że konieczność „wybierania bitew” stanie się przestarzała.